Kënga “E duam lumturinë” e Parashqevi Simakut ka kaluar në histori si një himn i gëzimit, dashurisë dhe shpresës, duke mbetur e paharruar edhe pas 36 vitesh. Me vargjet poetit Agim Doçi dhe melodinë e kompozitorit Pirro Çako, kjo këngë ka prekur thellë zemrat e çdo dëgjuesi dhe vazhdon të jetë një pjesë e pandashme e muzikës shqiptare.

Në vitin 1988, kur Pirro Çako ishte ende në fillimet e karrierës së tij, ai guxoi të kërkonte bashkëpunim me Parashqevi Simakun, atëherë një nga këngëtaret më të dashura dhe të njohura të momentit. Siç e tregon vetë Çako, ishte një hap i guximshëm për një kompozitor të ri, që megjithatë besonte se kjo këngë kishte potencialin të bëhej një hit. “Pata një lajthitje… sepse unë isha askush në atë periudhë, dhe pretendova që një këngë që kisha kompozuar t’ia jepja këngëtares më në zë”, thotë ai.

Çako tregon se si zëri i Parashqevi Simakut, me interpretimin e saj të jashtëzakonshëm dhe rrëqethës, i dha këngës një shkëlqim që as ai vetë nuk e kishte imagjinuar. “Parashqevia e ka kënduar atë këngë në një mënyrë të jashtëzakonshme, rrëqethëse që as unë nuk e besoja që do të kishte këtë shkëlqim zëri i saj”, shprehet ai. Për të, kënga u bë më e famshmja dhe më e dashura në të gjitha trevat shqiptare.

Kënga “E duam lumturinë” shndërrohet në një simbol të dashurisë dhe lumturisë, duke na kujtuar se këto janë më shumë se destinacione; janë udhëtime që bëhen më të bukura me çdo notë dhe varg që tingëllon në jetën tonë. Ky hiti ka kaluar kufijtë e kohës dhe është shndërruar në një pjesë të pandashme të muzikës shqiptare, duke frymëzuar breza të tërë.

Për këtë prag Krishtlindjeje, kompozitori Pirro Çako uroi me shumë dashuri Parashqevi Simakun, duke theksuar se ajo është një nga yjet që ka ndriçuar skenën shqiptare me zërin dhe bukurinë e saj që e bën çdo këngë një kujtim të paharrueshëm.