3.5 C
Tiranë
Monday, November 25, 2024
spot_img

“Po largohemi nga Rusia sepse duam të jetojmë, jo të luftojmë me ukrainasit”, të rinjtë rus të dëshpëruar për tu larguar

Vadim thotë se u zhyt në depresion muajin e kaluar pasi presidenti rus Vladimir Putin njoftoi një draft ushtarak për të dërguar qindra mijëra rekrut për të luftuar në Ukrainë.

“Isha i heshtur”, thotë inxhinieri 28-vjeçar, duke shpjeguar se ai thjesht ndaloi së foluri ndërsa ishte në punë. “Isha i zemëruar dhe i frikësuar.”

Kur pushtimi rus i Ukrainës filloi në shkurt, Vadim thotë se ai doli në rrugët e Moskës për të protestuar – por urdhri i 21 shtatorit i Putinit për të thirrur të paktën 300,000 burra për të luftuar u ndje si një pikë pa kthim.

“Ne nuk e duam këtë luftë,” thotë Vadim. “Ne nuk mund të ndryshojmë diçka në vendin tonë, megjithëse jemi përpjekur.”

Ai vendosi se i kishte mbetur vetëm një mundësi. Disa ditë pas draft-urdhrit të Putinit, ai i dha lamtumirën e përlotur gjyshes së tij dhe u largua nga shtëpia e tij në Moskë – potencialisht përgjithmonë.

“Ne ikëm nga Rusia sepse duam të jetojmë,” thotë Alexei. “Kemi frikë se mund të na dërgojnë në Ukrainë”.

Të dy burrat kërkuan të mos identifikoheshin, për të mbrojtur të dashurit e lënë pas në Rusi.

Javën e kaluar, në kryeqytetin tregtar të Kazakistanit, Almaty, ata qëndruan në rradhë me më shumë se 150 rusë të ardhur së fundmi jashtë një qendre regjistrimi qeveritar – pjesë e një eksodi.

Më shumë se 200,000 rusë kanë hyrë në Kazakistan pas shpalljes së rekrutimit të Putinit, sipas qeverisë kazake.

Dhe nuk është e vështirë të dallosh ardhjet e reja ruse në stacionin kryesor hekurudhor në Almaty. Çdo orë, me sa duket, të rinj sllavë dalin nga treni të veshur me çanta shpine, duken paksa të trullosur ndërsa konsultojnë telefonat e tyre për udhëzime.

Ata mbërrijnë nga qytete anembanë Rusisë: Yaroslavl, Togliati, Shën Petersburg, Kazan. Të pyetur pse janë larguar, të gjithë thonë të njëjtën gjë: mobilizim.

“Nuk është diçka në të cilën dua të marr pjesë”, thotë një programues kompjuteri 30-vjeçar i quajtur Sergei. Ai u ul në një stol jashtë stacionit të trenit me gruan e tij, Irina. Çifti, duke shtrënguar çantat e shpinës dhe mbështjellë jastëkët e gjumit, thanë se shpresonin të udhëtonin për në Turqi dhe shpresojmë të aplikojnë për viza Shengen në Evropë.

Artikuj të Tjera

Komento

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu

POSTIMET E FUNDIT