Ursula von der Leyen arriti të bëjë atë që pak presidentë të Komisionit Evropian para saj arritën – shumica e evropianëve e dinë se kush është ajo. Por kjo nuk do të thotë se ata janë të njohur me atë që ajo bën. Një sondazh nga fondacioni prestigjioz gjerman Bertelsmann Stiftung zbulon se 75 përqind e evropianëve e njohin fytyrën dhe emrin e Ursula von der Leyen, por vetëm 30 përqind e të anketuarve thonë se kanë informacion të mjaftueshëm për punën e saj për të vlerësuar siç duhet performancën e saj. Ky informacion është i rëndësishëm në një kohë kur qytetarët evropianë po përgatiten të zgjedhin mbledhjen e re të Parlamentit Evropian, sepse përveçse tregon se nuk janë të njohur me punën e institucioneve evropiane, sugjeron që edhe këtë vit, si çdo pesë vjet, votat për Parlamentin Evropian do të drejtohen kryesisht nga çështjet kombëtare.
Çështjet kryesore
Prandaj, nuk është e pazakontë që fushatat për zgjedhjet e ardhshme për Parlamentin Evropian në vendet anëtare të fokusoheshin në problemet e brendshme. Për shembull, në Gjermani, emigracioni dhe roli i Berlinit në luftën në Ukrainë ishin çështjet kryesore përpara zgjedhjeve evropiane. Megjithatë, ato nuk u diskutuan në kontekstin gjithnjë e më kompleks gjeopolitik dhe forcimin e Bashkimit të vetëm, por përmes interesave të veçanta. Në të dyja rastet, ekstremi i djathtë u përpoq t’i vidhte votat “koalicionit semaforik” qeverisës duke polarizuar publikun. Votuesit e ekstremit të djathtë AfD janë shumë të mobilizuar.
Emrat e rrezikuar
Socialisti Pedro Sánchez, i cili u rizgjodh si kryeministër nga spanjollët rreth gjysmë viti më parë, nuk është në një pozitë më të mirë. Pasi ai arriti një marrëveshje amnistie me separatistët katalanas, partia e Sanchez filloi të humbiste mbështetjen publike. Në vend të krizës klimatike, migrimit dhe luftës në Ukrainë, muajt e fundit spanjollët janë marrë kryesisht me çështjen e shtetit të së drejtës dhe korrupsionin e pretenduar të gruas së Sanchez. Kryeministrja daneze Mette Frederiksen shpreson se Partia e saj Social Demokrate do të përsërisë suksesin që arriti në zgjedhjet kombëtare të së dielës, duke mbrojtur një politikë të ashpër për migrantët. Do të ishte një erë e pasme për Frederiksen, ndërsa ajo përpiqet të pozicionohet si presidentja e ardhshme e Këshillit Evropian. Në Maltë, gara është mes Partisë së Punës dhe Nacionalistëve, të përfaqësuar nga Presidentja e PE, Roberta Metsola. Vendet më të varfra, si Greqia, Bullgaria, Rumania dhe Kroacia, fokusohen në çështjet ekonomike, domethënë ata do të zgjedhin kandidatin ose partinë që merret me zgjidhjen e krizave aktuale si kostoja e lartë e jetesës dhe kriza e strehimit.
Vëmendja nga lindja
Në Poloni, sondazhet parashikojnë një tjetër betejë midis dy partive kryesore të vendit, konkretisht PiS konservatore (e familjes ECR) dhe Koalicionit Qytetar të Kryeministrit Donald Tusk. Dhe pas zgjedhjeve të fundit kombëtare dhe lokale, është e qartë se PiS dëshiron
të rikonfirmojë veten si parti e parë. Në Hungari, Viktor Orban po përgatitet të fitojë edhe këto zgjedhje, duke vërtetuar aftësinë e partisë së tij, Fidesz, për të kanalizuar votat e shumicës së vendit për disa kohë. Në Sllovaki, e traumatizuar nga sulmi ndaj Robert Ficos, Smer, partia e liderit aktual, duket se mund të mbizotërojë pas dhjetë vjetësh. Këto zgjedhje do të tregojnë edhe një herë se përbërja e Parlamentit të BE-së vendoset kryesisht në nivel kombëtar, me faktin se kalimi djathtas brenda BE-së me siguri do të reflektohet në përbërjen e PE.
