Romë – Në një mëngjes të ndritshëm qershori, në shkallët e monumentit të Altare della Patria, Giorgia Meloni qëndron e vetme mes uniformave ushtarake dhe kostumeve të errëta të burrave që e rrethojnë. E veshur me një xhaketë të bardhë të dekoruar me kokardën tringjyrëshe të flamurit, ajo shfaqet simbolikisht mes të shkuarës dhe të ardhmes së Italisë.

Për herë të tretë si kryeministre, Meloni merr pjesë në ceremoninë për Ditën e Republikës, përkujtimin e referendumit të 2 qershorit 1946 që i dha fund monarkisë dhe solli lindjen e republikës italiane. Edhe pse protagonizmi i kësaj dite i takon kreut të shtetit, Sergio Mattarella, për Melonin – që drejton një qeveri të dalë nga një parti me rrënjë në neofashizëm – kjo datë mbart një simbolikë të veçantë.

Meloni është, njëkohësisht, figura që duhet të përmbajë çdo retorikë nostalgjike për të kaluarën fashiste dhe çdo teprim nacionalist që mund të trondisë marrëdhëniet me Bashkimin Evropian. Dhe këtë, këtë 2 qershor, ajo e arrin me mjeshtëri.

“Italianët janë një popull krenar, i aftë të ringrihet edhe pas provave më të vështira,” – deklaron ajo, në një fjalë që mediat italiane e krahasojnë me tonet e Churchill-it.

Që nga tetori i vitit 2022, kur mori frenat e qeverisë, Meloni ka ndërtuar një profil udhëheqësje të fortë dhe konsistente. Në një sistem politik shpesh të brishtë dhe të çorientuar, ajo paraqitet si garantja e stabilitetit. Me partinë e saj Fratelli d’Italia (FdI) qëndron e para në sondazhe me mbi 30% të mbështetjes, ndryshe nga 2% që kishte në vitin 2013.

E para grua që ka qeverisur Italinë, Meloni vjen nga radhët e së djathtës radikale, por ka ditur të adaptojë një “metodë qeverisëse” që analistët e quajnë “techno-sovranizëm”: një përzierje mes retorikës sovraniste dhe respektit për kufizimet teknokratike, sidomos në raport me BE-në.

Kritike ndaj burokracisë së Brukselit, ndaj dominimit franko-gjerman dhe euroskeptike në fushatë, Meloni ka përzgjedhur të mos përplaset drejtpërdrejt me institucionet evropiane pas ardhjes në pushtet. Ajo ka administruar me kujdes marrëdhëniet me Brukselin, pa rrezikuar fondet jetike prej 208 miliardë eurosh të planit të rimëkëmbjes “Next Generation EU”.

Për shumëkënd, Meloni nuk është më thjesht një figurë politike kontroverse. Ajo është kthyer në udhëheqësen më dominuese të Italisë së pas-Berlusconit, që i jep një zë të fortë të djathtës tradicionale evropiane – por me një ton të ri: praktik, i disiplinuar dhe gjeopolitikisht i