Presidenti francez, Emmanuel Macron, ka emëruar një qeveri të re të udhëhequr nga kryeministri Michel Barnier, duke shënuar një zhvendosje të dukshme djathtas, vetëm 11 javë pas zgjedhjeve parlamentare. Kjo qeveri ka për detyrë të adresojë sfidat e mëdha ekonomike dhe politike të vendit.
Detyra e parë e rëndësishme për Barnier, i emëruar vetëm më shumë se dy javë më parë, do të jetë paraqitja e një plani buxhetor për vitin 2025, që adreson situatën financiare të Francës, të cilën ai e ka përshkruar si “shumë serioze.” Barnier, një konservator i njohur ndërkombëtarisht për udhëheqjen e negociatave të BE-së për Brexit, tani përballet me sfidën e ndërtimit të një kabineti që ka shanse reale për të mbijetuar një mocion mosbesimi në parlament.
Politikanët e opozitës nga e majta kanë paralajmëruar se do të sfidojnë këtë kabinet të sapoemëruar me një mocion mosbesimi. Në zgjedhjet e korrikut, blloku i majtë i quajtur Fronti i Ri Popullor (NFP) fitoi shumicën e vendeve parlamentare nga çdo bllok politik, por jo të mjaftueshme për të krijuar një shumicë të përgjithshme.
Macron argumentoi se e majta nuk do të kishte kapacitetin të mblidhte mbështetje të mjaftueshme për të formuar një qeveri që nuk do të rrëzohej menjëherë në parlament. Prandaj, ai iu drejtua Barnier për të udhëhequr një qeveri që mbështetet kryesisht në mbështetje parlamentare nga aleatët e tij, si dhe nga republikanët konservatorë (LR) dhe grupet e qendrës.
Presidenti Macron po ashtu po llogariste një qëndrim neutral nga e djathta ekstreme, por udhëheqësi i Tubimit Kombëtar (RN), Jordan Bardella, nxitoi të kontestojë përbërjen e qeverisë së re, duke e cilësuar atë si “një kthim në makronizëm” dhe “pa të ardhme.” Nga ana tjetër, Jean-Luc Mélenchon e quajti formacionin e ri “një qeveri e humbësve të zgjedhjeve të përgjithshme,” duke theksuar se Franca duhet “të heqë qafe” këtë qeveri sa më shpejt të jetë e mundur.
Ndër fytyrat e reja në postet kryesore të kabinetit janë ministri i Jashtëm, Jean-Noël Barrot, një centrist, dhe konservatori Bruno Retailleau në ministrinë e Brendshme, e cila mbulon çështjet e imigracionit. Ministri i Mbrojtjes, Sébastien Lecornu, një aleat i ngushtë i Macron, ka mbetur në post.
Punën e vështirë për të paraqitur një plan buxhetor në parlament muajin e ardhshëm e ka marrë përsipër 33-vjeçari Antoine Armand, ministri i ri i Financave, i cili ka shërbyer më parë si kreu i komisionit të Çështjeve Ekonomike të Parlamentit. Partitë centriste dhe konservatore do të varen nga mbështetje e partive të tjera, veçanërisht RN, për të qëndruar në pushtet dhe për të miratuar projektligjet në një parlament shumë të përçarë.
Analistët e Eurointelligence vlerësojnë se “qeveria e qendrës është de fakto një administratë e pakicës,” e cila do të ketë nevojë për votat e partive opozitare për të kaluar projektligjet në Kuvend, duke i detyruar ministrat të ofrojnë më shumë lëshime dhe manovrime. Mathilde Panot, që drejton grupin e ligjvënësve të majtë, LFI, shprehu zemërim kur pa një qeveri që duket e gatshme të riciklojë të gjithë humbësit e zgjedhjeve, duke e cilësuar këtë situatë si të papranueshme.
