Liderët botërorë ranë dakord për një marrëveshje të re klimatike gjatë COP29, që po zhvillohet në Baku të Azerbajxhanit, e cila parashikon që vendet e pasura të ofrojnë 300 miliardë dollarë çdo vit deri në vitin 2035. Kjo shumë do të ndihmojë vendet më të varfra të përballen me pasojat gjithnjë e më katastrofike të krizës klimatike. Marrëveshja erdhi pas bisedimesh të ashpra, të cilat ishin përballur me bojkotime dhe grindje politike, duke bërë që negociatat të vonoheshin për më shumë se 30 orë pas afatit të fundit.
Shuma prej 300 miliardë dollarësh do të alokohet për të mbështetur vendet më të cenueshme, duke përfshirë ato që po përballen me motin ekstrem dhe duke i ndihmuar ata të kalojnë në përdorimin e energjisë së pastër. Kryetari i Konventës Kuadër të Kombeve të Bashkuara për Ndryshimet Klimatike, Simon Stiell, e përshkroi këtë si një “politikë sigurimi për njerëzimin”, duke theksuar se kjo është një përgjigje e nevojshme për të përballuar përkeqësimin e ndikimeve klimatike që prekin çdo komb.
Megjithatë, disa vende dhe përfaqësues të komunitetit ndërkombëtar kritikuan këtë marrëveshje. Përfaqësuesi i Indisë, Chandni Raina, e cilësoi shumën e premtuar si “shumë të vogël” dhe një “iluzion optik” që nuk do të zgjidhë problemet e mëdha që përballen vendet në zhvillim. Po ashtu, Tina Stege, përfaqësuese e Ishujve Marshall, shprehu shqetësimin për ndikimin e interesave të industrive të karburanteve fosile, të cilat, sipas saj, kanë penguar avancimin e qëllimeve ndërkombëtare për klimën.
Marrëveshja e re është një hap përpara në përpjekjet për të trajtuar financat klimatike, një çështje jetike, por gjithashtu shumë delikate politikisht. Vendet e pasura kishin premtuar një shumë prej 100 miliardë dollarësh për ndihmën ndaj vendeve të zhvilluara, një angazhim që u përmbush vetëm në vitin 2022. Tani, marrëveshja e re kërkon që 300 miliardë dollarët të sigurohen nga financat publike dhe private, dhe të shkojnë drejt mbështetjes për kalimin në energji të pastër dhe për përballimin e motit ekstrem në vendet më të varfra.
Përfaqësuesit e shteteve të zhvilluara refuzuan kërkesat për një shumë më të madhe financimi, duke argumentuar se kjo ishte një shumë e arritshme në kushtet aktuale ekonomike. Vendet më të pasura kërkuan gjithashtu që ekonomitë në zhvillim, si Kina dhe Arabia Saudite, të kontribuonin më shumë, por marrëveshja nuk e bëri të detyrueshme këtë.
Në përgjithësi, COP29 përmbylli një marrëveshje që është parë nga disa si një përparim të kufizuar në adresimin e sfidave të klimës, ndërsa të tjerë e quajtën atë një hap të vogël përpara, që ndoshta nuk do të mjaftojë për të ndaluar krizën klimatike që vazhdon të thellohet.
