Ndërkohë që autoritetet në Izrael po përballen me pasojat e sulmit të së shtunës nga militantët e Hamasit ndaj komuniteteve izraelite në jug të vendit, një i mbijetuar i këtij sulmi ndau me Zërin e Amerikës përjetimin e familjes së tij ndërkohë, që po strehoheshin nga raketat dhe të shtënat e militantëve që kishin depërtuar në Izrael nga Rripi i Gazës.
Shay Golani ishte duke fjetur, kur të shtunën në agim, u zgjua nga alarmi i aplikacionit telefonik që paralajmëron banorët e Izraelit për sulmet me reketa. Ai jeton në jug të Izraelit, në kufi me Gazën, një territor i kontrolluar nga grupi i Hamasit. Vendbanimet izraelite janë të rrethuara me gardhe sigurie dhe sirenat që paralajmërojnë rrezikun nga raketat, nuk janë të pazakonshme. Por, për banorët e Zikimit, një vendbanim buzë detit, strehimi në dhomën bunker – dëshmi e konfliktit të gjatë ndërmjet Izraelit dhe palestinezëve – kësaj radhe nuk do të mjaftonte.
“Dhjetë sekonda pas alarmit, dëgjuam zhurmën e raketave që po hynin në Izrael. Veç tyre, dëgjuam shumë të shtëna armësh dhe të tilla nuk jemi mësuar t’i dëgjojmë gjatë një sulmi të tillë. Gjithmonë sulmohemi me raketa, por jo kështu. Shumë raketa hynë brenda vendbanimit tonë. Celularët u ndërprenë, nuk kishim qasje dhe nuk po e kuptonim se çfarë po ndodhte jashtë. Kishte shumë të shtëna dhe tani e kam kuptuar se ata (militantët e Hamasit) po përpiqeshin të depërtonin përmes detit, jo vetëm nga toka, por ishin zbrapsur nga flota detare izraelit. Një makinë me terroristë provoi të hynte në lagjen tonë,” thotë zoti Golani.
Sulmi i grupit militant Hamas filloi të shtunën herët me lëshimin e rreth 2000 raketave dhe depërtimin e fortifikimit që ndan Gazën me Izraelin. Mijëra militantë të armatosur, u sulën drejt vendbanimeve izraelite, duke vrarë dhe rrëmbyer familje të tëra, të moshuar e fëmijë dhe të rinj që po festonin në një festival të muzikës aty pranë. Pesë ditë pas sulmit të Hamasit, autoritetet izraelite njoftojnë për 1200 civilë izraelitë të vrarë, përfshirë edhe raportet fillestare nga Izraeli që flisnin për 40 foshnje të gjetura në vendbanimin Kfar Aza. Ndërkohë, Izraeli ka deklaruar gjendje lufte dhe ka filluar sulme të pandërprera ajrore ndaj Gazës, një vendbanim palestinez, me një dendësi të madhe popullsie, ku tani raportohet për 1055 të vdekur, përfshirë familje e fëmijë.
Ditën e sulmit, me të dëgjuar alarmin, Shay Golani, u strehua së bashku me dy binjaket 3 vjeçare dhe bashkëshorten, në dhomën bunker të shtëpisë.
“Një bombë e madhe ra pranë shtëpisë, duke e dredhur të tërën. Pas 10-15 minutash, dëgjova zëra që po vinin nga jashtë dhomës së blinduar. Aty nuk kemi dritare për të parë se çfarë po ndodhte jashtë. Dritarja është e mbyllur me hekur dhe askush nuk mund ta hapë nga jashtë. Nuk e dimë se çfarë ka ndodhur aty. Pas pak, provova të dalë për të parë se ç’po ndodhte. E pashë që dera e shtëpisë ishte hapur dhe shkova në gjunj për ta mbyllur, sepse nuk doja që të më shihnin nga jashtë. E mbylla dhe u ktheva në dhomën e blinduar. E mbajta dorezën e derës për 20 minuta që askush të mos të mund ta hapte,” thotë ai.
Zoti Golani thotë se ai dhe familja e tij ishin me fat.
“Në vendbanimin tonë, kemi një njësit special të përbërë nga vetë banorët, qytetarë të zakonshëm, shtetas izraelitë të pajisur me armë. Ata na kanë mbajtur të gjallë. Militantët provuan të gjuajnë me raketa RPG brenda vendbanimit tonë dhe të depërtojnë brenda me makinë. Por, me shumë fat, patrulla arriti t’i zbrapsë. Ne nuk na është lejuar të dalim nga dhoma e blinduar deri në orën 8 të mbrëmjes, rreth 14 orë pasi filloi sulmi. Atëherë i morëm të gjitha gjërat që arritëm t’i mbledhim dhe u larguam nga shtëpia,” thotë ai.
Ai thotë se që nga kur është larguar, ka kuptuar dëmet që janë shkaktuar nga sulmi i Hamasit në vendbanimin e tij. Por, ai thotë, se në krahasim me komunitetet e tjera përgjatë Rripit të Gazës, ku kishin depërtuar militantët e armatosur, banorët e Zikimit kanë arritur të shpëtojnë.
“Ata nuk luftuan me ushtarë. Hamasi është njësoj si ISIS-i. Nuk kanë mëshirë. Janë vrasës. Kanë rrëmbyer foshnje. I kanë vrarë prindërit në sytë e fëmijëve. Tmerri ndodhi në Izrael,” tha zoti Golani.
Kjo është hera e gjashtë që zoti Golani braktis shtëpinë e tij. Tani, i strehuar në një vendbanim tjetër në brendësi të Izraelit me pjesëtarë të komunitetit të tij, ai thotë se nuk është i sigurtë nëse do të kthehet më në shtëpinë e tij.
“Kam jetuar në Rripin e Gazës për gjashtë vjet dhe jemi përballur me Hamasin; në të kaluarën na kanë sulmuar disa herë dhe ne jemi përgjigjur disa herë, por jo në një shkallë të këtillë. Është çmenduri. Vranë fëmijët dhe familjet tona. Çdo ditë dëgjoj për një të njohur të vrarë, apo për fatin e të cilit nuk dihet. Dhe mendoj se qeveria izraelite nuk ka bërë sa duhet për të na mbrojtur. Nuk mendoj se jemi të sigurtë të kthehemi në shtëpi…,” thotë ai.
Ai e ka të pamundur të parashikojë të ardhmen pas shkallës së sulmit të së shtunës.
“Në Gaza ka njerëz të mirë, njerëz që vinë në Izrael për të punuar dhe ata mund të jenë fqinj të mirë. Por edhe ata po vuajnë nga regjimi i Hamasit. Hamasi merr shumë para nga shumë shtete të botës dhe i investon për të siguruar raketa më të mira, për të ndërtuar tunele për t’u futur në Izrael dhe për të vrarë njerëz, jo për të mbështetur banorët e Gazës,” thotë zoti Golani
