Qeveria iraniane e ka nënçmuar shkallën dhe efektivitetin e sulmit izraelit në vendet e saj ushtarake, por forcat e vijës së ashpër në parlament kërkojnë një përgjigje të shpejtë. Debati brenda Iranit se si të reagojë ndaj sulmit të shumëpritur izraelit bazohet në një dilemë të rëndësishme: a duhet të trajtohet shkelja e sovranitetit kombëtar si një akt që nuk mund të injorohet, apo duhet t’i kushtohet vëmendje këshillave që vijnë nga rajoni dhe nga SHBA për të pranuar natyrën relativisht të kufizuar të sulmit dhe për të shmangur ndëshkimin?
Në marrjen e vendimit të saj, elita politike iraniane do të duhet të peshojë presionet e ndryshme politike, diplomatike dhe ushtarake. Megjithatë, fillimi i tonit nga qeveria ishte një ndjenjë krenarie patriotike për performancën e mbrojtjes ajrore, më shumë sesa thirrje për ndëshkim të menjëhershëm. Disa përfaqësues pretenduan se mbrojtja ajrore iraniane ishte më efektive se kupola e hekurt e Izraelit.
Ministria e Jashtme e Iranit dënoi sulmin, duke theksuar se “Irani ndihet i detyruar të mbrohet nga aktet e huaja të agresionit.” Zëdhënësja e qeverisë, Fatemeh Mohajerani, nënvizoi se dëmet ishin të kufizuara dhe se reagimi i iranianëve kishte forcuar krenarinë kombëtare. Por, diskutimet për një përgjigje adekuate janë tashmë në rrjedhë, duke nxitur një shqyrtim të dallimeve brenda elitës politike.
Amir-Hossein Sabeti, një deputet ultra-konservator, theksoi se “siguria e qëndrueshme varet nga autoriteti dhe një përgjigje e fortë ndaj gabimit më të vogël të armikut.” Ai sugjeroi se tani ishte momenti ideal për t’u përgjigjur, sidomos kur Izraeli ishte i angazhuar në konflikte në Gaza dhe Bejrut.
Në kontrast, Sadegh Zibakalam, një ish-profesor i Universitetit të Teheranit, vuri në dukje se sulmi i Izraelit ishte një arritje ushtarake dhe një sukses diplomatik për Uashingtonin, duke sugjeruar se amerikanët nuk dëshirojnë luftë me Iranin.
Mediat sociale e kanë trajtuar sulmin e Izraelit si të dobët, me disa figura politike që e përqeshin atë pas kërcënimeve të mëparshme për sulme ndaj infrastrukturës bërthamore dhe të naftës së Iranit. Ebrahim Rezaei, një anëtar i Komisionit të Sigurisë Kombëtare, e përshkroi situatën si të parëndësishme për Iranin.
Megjithatë, diskutimi mbi reagimin ushtarak është ende i pranishëm. Në një situatë të tillë, Irani do të vazhdojë të monitorojë situatën dhe të marrë parasysh këshillat diplomatike nga fqinjët, veçanërisht nga Arabia Saudite, e cila po përpiqet të rindërtojë marrëdhëniet me Iranin. Mesazhet e solidaritetit nga vendet e Gjirit, duke përfshirë Omanin, Riadin, Turqinë dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, janë një tregues i rëndësishëm i ndihmës së mundshme në këtë kontekst.
Ndërsa tensionet vazhdojnë të rriten, do të jetë e rëndësishme të kuptohet se si do të reagojë Irani, sidomos përpara ndonjë sulmi të mundshëm të ardhshëm nga Izraeli. Rreziqet e një konflikti të mëtejshëm në rajon mbeten të larta, dhe çdo lëvizje do të ketë pasoja të thella për stabilitetin e përgjithshëm të Lindjes së Mesme.
